كارواژ

و «فکر» می‌کند که فکر می‌کند... در فکر،             دار                  می‌گذرد؛ (و دارها همه در فکر                              برقرار                                       می‌شوند، و فکرها            همه                   فکرِ دار می‌شوند.) ◻ و هیچ فکر                 از دار                         بالا نمی‌رود تا خویش را                 از اوجِ خویش                                     پائین بیاورد؛ (و دارها             همیشه                        اوجِ «فکر» بوده‌اند، و دارها           همیشه                      «فکرِ بکر» بوده‌اند.) ⃞ پس فکرِ دار                   هرگز                           بالایِ دار نیست پس دار            خویش را                          بالا نمی‌بَرد؛ (و دارها همیشه                        به «فکر»                                       وفا می‌کنند، پس «فکر»ها همیشه                                 وفایِ دار را                                                 انکار می‌کنند.) سومِ شهریورِ هشتاد و نُه

قد راست می‌كند دار در      باز كه می‌شود به انتهایِ شب                                               نَمی                                                     كه می‌افتد از برگه‌یِ رخسار بر خاکِ گور در     جای‌جایِ وطن. ◻ قد راست می‌كند                         بی‌اشک وقتی        كه می‌افتد                      دارد از ابتدایِ روز با اشک‌هایِ بی‌اميدیِ ما: آبيارانِ دارهایِ بلند بر خاکِ بی‌بارِ وطن. بيست‌ودومِ مردادِ هشتاد و نُه