در بی‌گناهیِ دارها
وطن گناهِ بزرگی است سرهایِ بی‌گناه از دارهاش بالا نمی‌روند بالایِ دارهاش، بالایِ بی‌گناهیِ بی‌رحمِ دارهاش، سرها گناه می‌کنند و بی‌گناهیِ لرزانِ چارپایه‌ها رهاشان می‌کند در آه‌ها وُ نگاه‌هایِ ما. ما در نگاه‌هایِ مبهوت گناهِ وطن را از یاد می‌بریم وُ رها نمی‌شویم. بیست‌وچهارمِ تیرِ هشتاد و نُه