كارواژ

كتابِ در معمایِ دار شكل يافته از خشونتِ دار است. اين شعرها همگی ــ به‌جز يكی ــ در واكنش (اگر شعر اصلا واكنشی باشد) به خشونتِ بدوی‌ِ دارهایِ بعد از انتخاباتِ سالِ ۸۸ در ايران سروده شده‌اند، اما نه فقط برایِ اين دارها. خشونتِ دار در خشونتِ اين شعرها خودش را تبديل شده به چيزی ديگر می‌بيند. و چه بسا تبديلِ خودش را در چيزهایِ ديگر. اين خشونتِ مبدل می‌كوشد تا ذهن‌هایِ خوانندگان را از قضيه‌یِ خشنی كه اطرافِ ما در حالِ شكل‌گيری است گذر دهد. كتاب را می‌توانيد از اين‌جا بگيريد. ○ چیزی نبودنِ بودن ○ در ظهر، دار ○ در دارِ ما، لب‌خند ○ در معمایِ دار ○ در حالِ بال ○ دارنامه ○ ما، در حصارهای‌مان ○ در بی‌گناهیِ دارها ○ قد راست می‌کند دار ○ در فکرهایِ دار

همین سایه دور شود                      از دوردیدِ من                                         به راهی که می‌روم و پایان. درخت آغاز شود بهارِ تو بروید بر پیچِ گلوش و آخرین جرعه‌یِ سرخ                                 چکیده شود                                                   از سیبِ سپید و باران. همین. به یادِ تو افتاده بودم در صدایِ                برهوتِ                            این سیبستان. سیزدهمِ مهرماهِ هشتاد و نُه