دو اسب در توازی

بر خطِ واقعه، آن اسب
ــ برجِ عجیبِ شیهه و تردید ــ
بارویِ خویش را
پیشِ نگاهِ مضطربش           می‌دید.

پیشِ نگاه، اسبِ موازی
در خود به خونِ خودش می‌ریخت
و باره‌ای که پرید
خطی عمود
                  از خونِ خود
                                     بر وقعه می‌کشید.



برجِ عجیبِ باره و بارو ــ اسب،
در شیهه‌هایِ تبَش
خطِ موازیِ مرثیه بر رد بود
تردید
         در توازیِ ایمان
عمود.

هذیانِ یال
بر برجِ مضطربِ باد؛
ایمان و باره و بارو
در یک سؤال:
بال