دارنامه

و در لغت‌نامه
هر نام را که نداشتند
جُستند وُ
بر دار
آویختند
نامِ دار شدند وُ
نام‌دار شدند
معنایِ دار را
در ندارِ شان ریختند

دار و ندارِ مان
از دارِ شان
بالا خزید
دار و ندارِ دار شدیم
و دار را
پُر از
ندارِ ما کردند.

نامِ دار
در لغت‌نامه
معنایِ واحدی یافت:
معناهایِ مزاحم‌اش را
دور ریختند.

نوزدهمِ خردادِ هشتاد و نُه

نظرات

درآمد

اين سطرها می‌كوشد تا نانوشتنی را نوشته كند، بی‌آن‌كه چيزی از آن بكاهد، بی‌آن‌كه در تنگنایِ دلالتِ روزمره‌یِ واژه‌ها بی‌شكل اش كند. واژه اين‌جا دالِ آشنایِ روزمره نيست، شكل است و شعر، شاكله‌اش. حقيقتِ واژه، اين‌جا مقدمِ بر دلالتِ واژه است. حقيقتِ واژه، شكلِ واژه است كه از معنایِ ظاهرش به تماميت‌اش، يعنی به آهنگ و شكلِ ظاهر و وزن و همه‌یِ معناهای‌اش و... گسترش می‌يابد و بيان را پيچيده می‌كند؛ بی‌آن‌كه پيچيدگی غايت‌اش باشد. كليتِ اين پيچيدگی بايد خواننده را به نانوشته، به نانوشتنی نزديک كند. شعرِ من، تنها از اين راه، از راهِ كار كردنِ بر واژه‌ها ست كه حيات دارد، به زبانِ ديگر، برایِ من شعر، كار كردن با واژه‌ها ست.

جستجوی این وبلاگ

كارواژ

دارنامه

نظرات