در بی‌گناهیِ دارها

وطن گناهِ بزرگی است
سرهایِ بی‌گناه
از دارهاش
               بالا نمی‌روند

بالایِ دارهاش،
بالایِ بی‌گناهیِ بی‌رحمِ دارهاش،
سرها گناه می‌کنند
و بی‌گناهیِ لرزانِ چارپایه‌ها
رهاشان می‌کند
در آه‌ها وُ
              نگاه‌هایِ ما.



ما در نگاه‌هایِ مبهوت
گناهِ وطن را
                  از یاد
                          می‌بریم وُ
رها نمی‌شویم.

بیست‌وچهارمِ تیرِ هشتاد و نُه