چیزی نبودنِ بودن

چيزی نبودنِ بودن
معنایِ ثابتِ ديوارِ بود وُ
نبود

ديوارِ بود
آن‌جا نبود
وقتی که پشتِ هره‌یِ دیوار
افتاد رد ــ
ردِ ريسمانِ دار
و ريسمانِ دار رد شد از درختِ تنها
ــ درختی درونِ ديوار و ديواری در او ــ

دریایِ پشتِ ديوار
چشم‌هایِ تو بود
در زلالی‌ِ فروافتادنی.

□

چيزی نبود بودن
که زلال و صاف
در چشمِ تو افتاد از دیوار
از دار.

سی‌ويكمِ مردادِ هشتاد و هفت

نظرات

درآمد

اين سطرها می‌كوشد تا نانوشتنی را نوشته كند، بی‌آن‌كه چيزی از آن بكاهد، بی‌آن‌كه در تنگنایِ دلالتِ روزمره‌یِ واژه‌ها بی‌شكل اش كند. واژه اين‌جا دالِ آشنایِ روزمره نيست، شكل است و شعر، شاكله‌اش. حقيقتِ واژه، اين‌جا مقدمِ بر دلالتِ واژه است. حقيقتِ واژه، شكلِ واژه است كه از معنایِ ظاهرش به تماميت‌اش، يعنی به آهنگ و شكلِ ظاهر و وزن و همه‌یِ معناهای‌اش و... گسترش می‌يابد و بيان را پيچيده می‌كند؛ بی‌آن‌كه پيچيدگی غايت‌اش باشد. كليتِ اين پيچيدگی بايد خواننده را به نانوشته، به نانوشتنی نزديک كند. شعرِ من، تنها از اين راه، از راهِ كار كردنِ بر واژه‌ها ست كه حيات دارد، به زبانِ ديگر، برایِ من شعر، كار كردن با واژه‌ها ست.

جستجوی این وبلاگ

كارواژ

چیزی نبودنِ بودن

نظرات