كارواژ

چه دست سویِ هوا، تویِ هوا ــ آب،                                      می‌رود از دست چه می‌چکد                  از ابر قیامِ دست و خونِ ناشزه                    بر پَست. چه خون به چشم، به حفره می‌خلد                        از ابر، و زوزه می‌کِشد در لخته‌هایِ کبود که رود            می‌بَرد، و رویِ وهمِ هوا، تاب        می‌دهد                   بر تن. و تن ــ چه قائمِ بر گور ــ سقوط می‌کند از تن که دست… چه می‌کِشد به بدن،                              دست، دست می‌بَرد بر گور و رویِ گور زوزه می‌کشد از گور. □ به دست می‌زنم                 ...